Na koniec przytoczę Ci przykład, który poruszył moim sercem i natchnął mnie do tego, by napisać Tobie i wszystkim czytającym mnie osobom, o tym, co jest najważniejsze w wychowywaniu naszych dzieci. Nie lubię słowa wychowywanie – kojarzy mi się, ze szkołą, z czymś takim przedmiotowym. Nie urodziłam moich dzieci, po to, by je wychowywać. Urodziłam je po to, by darzyć je miłością.
Historia – John Kord Lagemann
Młody profesor socjologii posłał grupę swych studentów do najuboższej dzielnicy Baltimore, by przepytali 200 chłopców i spróbowali oszacować ich szanse na udane życie. Studenci, zszokowani warunkami panującymi w slumsach, uznali, że mniej więcej 90 procent ankietowanych prędzej czy później trafi do więzienia.
Dwadzieścia pięć lat później ten sam profesor zlecił innej grupie nowe zadanie: studenci mieli ustalić, w jakim stopniu sprawdziły się przewidywania ich poprzedników. Udało się namierzyć 190 spośród niegdyś ankietowanych i okazało się, że zaledwie czterech trafiło za kratki.
Dlaczego prognoza się nie sprawdziła? Ponad stu ankietowanych pamiętało pewną nauczycielkę ze szkoły średniej, pannę O’Rourke, i uważało ją za najbardziej inspirującą postać w swoim życiu. Po długim poszukiwaniu udało się odnaleźć siedemdziesięcioletnią Sheilę O’Rourke. Gdy spytano ją o niezwykły wpływ na byłych uczniów, była szczerze zdziwiona. „Mogę tylko powiedzieć, że kochałam każdego z nich”, odrzekła wreszcie.
